„RYTMIKA I TANIEC

W WYCHOWANIU PRZEDSZKOLNYM”

 

 

 

„Rytmika nie jest sztuką, nie jest celem samym w sobie,

jest przygotowaniem do wszystkich sztuk, jest wychowaniem.”

( Emil Jaques- Dalcroze)

 

W nauczaniu elementarnym gry i zabawy ruchowe odgrywają szczególnie ważną rolę. Stymulują rozwój fizyczny, zdrowotny a także osobowościowy dziecka. Istotą tej edukacji jest pobudzanie aktywności ruchowej, która czyni organizm rozwijającego się dziecka sprawnym pod względem fizycznymi  zdrowotnym.

Rytmika jest najpełniejszą metodą wychowania przez sztukę. Będąc syntezą kształcenia umiejętności muzycznych poprzez ruch, śpiew i tworzenie, realizuje cele wychowania ogólnego, opartego na tkwiącej w dziecku potrzebie ruchu i aktywności.

Muzyka zaspokaja potrzebę przeżyć estetycznych i jest przyczyną bezinteresownych wzruszeń. Oprócz działania relaksującego pobudza do aktywności władze umysłowe
i uczucia, a doznania estetyczne stają się elementem „oczyszczającym” oraz zmniejszającym napięcie i lęk.

Jako pierwszy głębokie ujęcie funkcji wychowawczych muzyki w pełni zrozumiał i przełożył na język praktyki muzycznej Emil Jaques-Dalcroze. Ten szwajcarski muzyk i pedagog, wrażliwy na wszystkie przekazy sztuki, stworzył własny program wychowania muzycznego, który opierał się na postępowych poglądach pedagogiczno-filozoficznych jego czasów.

 

 1.     ZADANIA

Ruch podporządkowany muzyce spełnia specjalne zadania. Wprowadza zabawę i odprężenie, zaspokaja u młodego człowieka potrzebę poruszania się. Ponadto rytm, który jest wyrazem ruchu w muzyce, jest tym jej elementem, który trafia najłatwiej. Jeśli zatem pozwolimy młodzieży podporządkować się rytmowi muzycznemu i wyrazić go ruchami własnego ciała, umożliwimy im tym samym bezpośrednie aktywne przeżycie muzyki już nie tylko w warstwie rytmicznej, ale również w zakresie innych środków wyrazu muzycznego. Jest to, więc najlepsza droga zbliżenia muzyki do dziecka. Bezpośrednie aktywne przeżycie dynamiki, tempa, rytmu, artykulacji, przebiegu melodii i całej formy może stać się czynnikiem rozwoju wrażliwości na zjawiska muzyczne, co wpłynie na rozwój wrażliwości estetycznej i emocjonalnej.

Wychowanie rytmiczno-muzyczne, krótko mówiąc "rytmika" stawia sobie zadanie, by przez muzykę i ruch wspierać człowieka we wszechstronnym rozwoju i wychowywać go.
Ruch-czynnik niezbędny dla rozwoju młodego człowieka ma być związany
z uporządkowanym w czasie ruchem dźwięków, czyli rytmem muzycznym. Ma być środkiem, za pomocą którego, może wyrazić swe przeżycia muzyczne, odzwierciedlając zmienność agogiki i dynamiki, nastrój i wyraz emocjonalny muzyki, kierunki linii melodycznej, zmiany artykulacyjne i wreszcie konstrukcję formalną utworu muzycznego.

Rytmika muzyki tanecznej oraz różnorodny charakter ruchu tanecznego mają duży wpływ na wyrabianie poczucia rytmu, harmonii i równowagi wewnętrznej, na koordynację
i opanowanie ruchów, na wyrabianie estetycznych nawyków ruchowych oraz prawidłowej postawy. Muzyka wraz z towarzyszącym jej tańcem działa jako silny, lecz subtelny bodziec. Przyczynia się do podniesienia kultury ruchowej, co praktycznie wyraża się umiejętnością właściwego zachowania się i kulturalnym sposobem bycia.

Konieczność równoczesnego i sprawnego wykonania ruchu w określonym czasie wyrabia szybką orientację, umiejętność koncentracji oraz uwagę, zmusza do sprawniejszego myślenia.
Ruch taneczny wykonywany w różnym tempie i nasileniu wpływa na podnoszenie ogólnej sprawności fizycznej, szybkości, skoczności, zwinności i wytrzymałości.
Reasumując dochodzimy do wniosku, że rytmika jest integracyjną formą o charakterze zabawowym i stanowi istotny czynnik rozwoju estetycznego, fizycznego i umysłowego uczestników takich zajęć.

 

2. CELE EDUKACYJNE 

CEL GŁÓWNY:

Celem głównym rytmiki jest umiejętność aktywnego przeżywania i odzwierciedlania muzyki za pomocą tego, co jest najbardziej naturalne dla dziecka – ruchu. 

CELE OGÓLNE:

• skoordynowane interpretowanie ruchem tematów rytmicznych

• oddanie poprzez ruch nastroju i charakteru słyszanej muzyki

• umiejętność prezentacji podstawowych układów, stosowanych w polskich tańcach ludowych oraz tańcach towarzyskich

• integracja zajęć muzycznych z edukacją motoryczno- zdrowotną

• dbanie o prawidłową postawę ciała

 

CELE SZCZEGÓŁOWE:

• rozwijać zdolność odczuwania zawartych w utworach treści emocjonalnych

• kształtowanie szybkiej orientacji oraz rozwijanie procesów hamowania i pobudzania przez stosowanie różnych sygnałów muzycznych

• kształtowanie umiejętności rozplanowania ruchu w przestrzeni krokami, w czasie wyznaczonym przez rytm

• reagowanie ruchem na zmiany tempa, dynamiki, wysokość dźwięków

• realizowanie ruchem przebiegów rytmicznych piosenek lub ich fragmentów

• charakteryzowanie za pomocą ruchu postaci ludzkich, zwierzęcych, animowanych oraz sytuacji i zdarzeń.

• wyrobienie u dzieci nawyku prawidłowej postawy ciała we wszystkich sytuacjach
   i czynnościach dnia codziennego

• uaktywnienie układów: narządów ruchu, krążeniowego i oddechowego

• poznanie podstawowych kroków wybranych tańców ludowych i towarzyskich

• umiejętność zachowania się w sytuacjach wymagających ogłady towarzyskiej i dużej dozy kultury osobistej

3. PROCEDURY OSIĄGANIA CELÓW

Pomysłowość, inwencja nauczania oraz stopień zrozumienia idei programu wpływa na efektywność jego realizacji. Pragnąc stworzyć dzieciom lepsze warunki do kształcenia osobowości, do tworzenia siebie przez własną aktywność, samodzielne myślenie i przeżywanie opieramy pracę pedagogiczną na różnych metodach i formach kontaktu
z muzyką i ruchem.

Podczas zajęć rytmicznych i tanecznych mamy do dyspozycji szczególnego rodzaju pomoce: muzykę i ruch, które są nie tylko bliskie emocjonalnie dzieciom, ale również zaspokajają ich naturalne skłonności i równocześnie działają na nie porządkująco. Muzyka rozwija wyobraźnię, wrażliwość estetyczną, emocjonalną, wyzwala bogate życie wewnętrzne. Ruch, który jest powiązany z muzyką wpływa na możliwość kontrolowanego rozładowania popędów /np. bieganie po sali/, a z drugiej strony wymaga świadomego reagowania na umówione sygnały dźwiękowe. Dzięki temu, umiejętność koncentracji i aktywność są równoprawnie wplecione w jedno ćwiczenie.

Osobiste doznania i uczucie przynależności do grupy podczas tego rodzaju zajęć, dają dziecku możność doświadczenia muzyki i ruchu, jako wartości pomocnej w rozwijaniu twórczej
i harmonijnej osobowości. W związku z tym prowadzenie zajęć rytmiczno - tanecznych powinno opierać się na realizacji następujących zagadnień:

• Relaks - umiejętność odpoczynku i odprężenia przy muzyce.

• Technika ruchu - estetyczny chód, siedzenie, sprawność ruchowa.

• Hamowanie - reagowanie na zmiany tempa, szybkie reagowanie na sygnały muzyczne.

• Rozwijanie umiejętności poruszania się w przestrzeni przez stosowanie ćwiczeń muzyczno - ruchowych /poruszanie się w marszu, biegu, po obwodzie koła, w różnych kierunkach,w rzędach i szeregach.

• Interpretacja ruchowa utworów muzycznych -realizacja ruchem treści programowych, nastroju, budowy.

• Nauka podstawowych kroków tanecznych - odstawny, dostawny, podskoki, cwał, przytupy, doskoki, wymachy, obroty, klęki itd.

• Opanowanie wybranych układów tanecznych -np. polki, walczyka, krakowiaka, chodzonego lub tańca współczesnego.

• Realizacja tematów rytmicznych za pomocą klaskania, tupania, pstrykania itp.

• Śpiewanie prostych piosenek wraz z ilustracją ruchową do nich.

 

4. TREŚCI NAUCZANIA RYTMIKI

W reakcjach ruchowych występujących w powiązaniu z muzyką można wydzielić:
1/Ruch wyrażający treści pozamuzyczne /zabawy ilustracyjne i inscenizowane ze śpiewem, opowieści ruchowe, tańce/

2/Ruch wyrażający elementy muzyczne zawarte w utworze tj. rytm, melodia, dynamika, artykulacja, tempo, nastrój, budowa /zabawy rytmiczne ze śpiewem, reakcje na zmiany akompaniamentu, interpretacja ruchowa utworów instrumentalnych/

Ćwiczenia opierają się na bogatym materiale ćwiczeń muzyczno - ruchowych i tanecznych, zróżnicowanych pod względem stopnia trudności i formy.

Są to:

• Marsze, biegi i podskoki w takt muzyki.

• Ćwiczenia w reagowaniu na frazy za pomocą gestów i ruchów.

• Ćwiczenia w zwiększaniu i zmniejszaniu wartości rytmicznych tworzących tematy rytmiczne /augmentacja i dyminuacja/.

• Ćwiczenia ruchowej realizacji tematów rytmicznych o zmiennych metrach.

• Ćwiczenia oddechowe /odprężające/.

• Ćwiczenia dysocjacyjne /uniezależniające ruchy/.

• Ćwiczenia inhibicyjno - incytacyjne /przemiennie - uspokojenie i odprężenie po aktywizacji ruchu/.

• Ćwiczenia słuchowe /np. reagowanie ruchem na wysokość i przebieg frazy/.

• Ćwiczenia w improwizowaniu ruchu.

• Ćwiczenia rytmiczno - taneczne ze śpiewem.

• Ćwiczenia techniki tanecznej, elementów tanecznych nóg i ramion, powiązania taneczne wykonywane w różnych kierunkach w przód, w tył, w prawo, w lewo.

• Ćwiczenia taneczne pojedynczo i parami, po przekątnej i w kole.

• Scalanie elementów tanecznych w kompozycje ruchowo - przestrzenną.

• Ćwiczenia rytmiczo - taneczne oparte na cwale, biegu, podskokach, kroku polki, kroku walca oraz korowody taneczne.

                                                                                                                           Irena Wasiak

                                                                                                                          Sylwia Golińska

 

 

 

 

Cyberprzemoc - poradnik

poradnik_dla_rodzicow_i_nauczycieli.pdf

 

 

Informacje dla Rodziców

 

Internet daje wiele możliwości, zwłaszcza dzieciom. Pomaga w nauce, zabawie, komunikowaniu się ze światem oraz poznawaniu nowych ludzi. Stanowi jednak bardzo poważne zagrożenie dla Państwa dzieci, jeżeli korzystają z sieci bez kontroli osób dorosłych.

W związku z przystąpieniem szkoły do obchodów Dnia Bezpiecznego Internetu (DBI) zachęcamy wszystkich Rodziców do zapoznania się z informacjami nt. zasad bezpiecznego korzystania z Internetu, czy też  z  zagrożeniami  wynikającymi z niewłaściwego korzystania z zasobów sieci. Polecamy informacje znajdują się na stronie http://www.saferinternet.pl/pl/rady-dla-rodzicow-okno-na-swiat.

 Rodzic dbający o dobro i bezpieczeństwo swojego dziecka może odbyć kurs e-learning Fundacji Orange dla rodziców Bezpieczeństwo dzieci i młodzieży w Internecie „Bezpiecznie Tu i Tam”.  Po zarejestrowaniu i utworzeniu konta na platformie  edukacyjnej dla profesjonalistów będzie miał dostęp do wszystkich materiałów http://edukacja.fdds.pl

Dzieci w świecie gier komputerowych

Poradnik nie tylko dla rodziców www.ore.edu.pl

 

We współczesnym świecie  nie wyobrażamy sobie funkcjonowania bez telewizji, komputera, Internetu. Ulubioną i często jedyną formą sposobu spędzania wolnego czasu przez dzieci, młodzież, a nawet osoby dorosłe stały się gry komputerowe.

         Zjawisko gier komputerowych budzi obecnie spore i sprzeczne emocje. Z jednej strony gry komputerowe są odbierane jako nowoczesna i bardzo atrakcyjna zabawa, z drugiej strony często przerażają ogromnym ładunkiem przemocy, okrucieństwa, budząc uzasadniony niepokój rodziców, wychowawców czy psychologów. 

Zachęcamy wszystkich rodziców do zapoznania się z Poradnikiem nie tylko dla rodziców „Dzieci w świecie gier komputerowych”

Dzieci w świecie gier wideo

www.ore.edu.pl

 

 

BAJKA DLA DZIECI  -  PRZECZYTAJ MI MAMO I TATO .....

 

BAJKA_O_ZLYM_KROLU_WIRUSIE_I_DOBREJ_KWARANTANNIE.pdf

 

 

Artykuł dla Rodziców:

„WSPOMAGANIE ROZWOJU DZIECKA ”

Zadaniem przedszkola jest stymulowanie wszechstronnego rozwoju dziecka i efektywne przygotowanie do przekroczenia progu szkoły, począwszy od najmłodszej grupy wiekowej.

Priorytetem współczesnej edukacji jest dostosowanie modelu kształcenia do i zdolności dziecka. Nie da się zapewnić pełnego sukcesu przedszkolaków bez zaangażowania rodziców w proces jego rozwoju.

W wieku przedszkolnym bardzo ważne jest wspomaganie rozwoju dziecka  poprzez m.in.:

• KOLOROWANKI

Kolorowanie obrazków jest naturalną formą ekspresji artystycznej dziecka w przedszkolu. To jedno z pierwszych doświadczeń estetycznych. Dlatego ważne jest, aby dostarczyć dziecku ciekawy materiał do kolorowania.

Kolorowanki:

- doskonalą percepcję wzrokową i koordynację wzrokowo-ruchową,

- wspomagają prawidłowy rozwój motoryki małej,

- uczą mieszczenia się na wyznaczonej powierzchni,

- umożliwiają pracę na pojedynczej kartce.

• PAPIEROWE ZABAWY

Zabawy z papierem wspierają i stymulują indywidualny rozwój dziecka we wszystkich obszarach. Przedszkolaki korzystające z „papierowych zabaw” świetnie się bawią, a przy tym doskonalą motorykę małą, rozwijają mowę i komunikację, poczucie piękna oraz zdobywają doświadczenia matematyczne /np. origami z koła lub kwadratu/.

Zabawy z papierem:

- rozwijają koordynację wzrokowo-ruchową,

- doskonalą orientację przestrzenną w przestrzeni i na kartce oraz wyobraźnię przestrzenną,

- rozwijają inwencję twórczą i zmysł estetyczny,

- uczą realizacji zadania wg instrukcji – krok po kroku.

• ĆWICZENIA GRAFOMOTORYCZNE

Rysowanie i kolorowanie są ulubionymi dziecięcymi zajęciami. To również bardzo dobre przygotowanie do nauki pisania ( rysowanie po śladzie, wypełnianie konturów, kontynuowanie rozpoczętych szlaczków, odwzorowywanie rysunków, rysowanie przy muzyce). Ciekawe i różnorodne ćwiczenia, chętnie wykonywane przez dzieci, są gwarancją przyszłego sukcesu w szkole.

Ćwiczenia grafomotoryczne:

- rozwijają koordynację wzrokowo-ruchową oraz motorykę małą,

- poprawiają poziom graficzny rysunków,

- usprawniają mięśnie palców, nadgarstka, a przez to umiejętność prawidłowego posługiwania się narzędziem pisarskim,

- stymulują ogólny rozwój dziecka.

Wszechstronny rozwój dziecka jest potrzebą naszych czasów. Razem dbajmy o przyszłe sukcesy naszych pociech.

 

Opracowanie : Wychowawcy grup

 

Jak spędzić czas ze swoją pociechą ? - przydatne linki :

http://boberkowy-world.blogspot.com/
https://plakatowka.blogspot.com/2018/03/darmowe-karty-pracy-przedszkolaka-do.html
https://lecibocian.pl/tag/karty-pracy-do-druku/

https://szaloneliczby.pl/przedszkole/?fbclid=IwAR2cp2N0ETY_72Y_pARcPO09Gh-CGIQU21UGTA7YDosaDfU-gnhl7uprW7U

https://dzieciakiwdomu.pl/2016/01/jak-kreatywnie-wykorzystac-plastikowe-nakretki-w-pracy-i-zabawie-z-dziecmi.html?fbclid=IwAR2Dkt6pEek7FMFVSoMUssGEpQ8yzyw_5dr84mioRQMJIXgg3k4dhaQOi_o

https://panimonia.pl/2017/09/06/zabawy-ruchowe-przedszkolu-karty-obrazkowe-inspiracje/

https://mojedziecikreatywnie.pl/?fbclid=IwAR0u6pbRpwmts82QeY1pM8unyLvIY5HqaxBrlhD5rK5IyPo7VlpP6fGo7Tg

https://eduzabawy.com/karty_pracy/?fbclid=IwAR3i8GAXX8_8cD-7xEWso2As7dpvxAWCO3Ly_Bga9_DMA9NZ-Knh_-u7OIY

https://panimonia.pl/2018/01/23/masy-sensoryczne-plastyczne-przepisy/?fbclid=IwAR0SrjWigb-MQOieNiup0Zi89C_hnB2v7l6Imwhau0gTMT8bYe8ZvGaq_IA

https://mojedziecikreatywnie.pl/2015/04/eksperyment-chemiczne-jojo/?fbclid=IwAR2x0aqG9i00YiiIzYB8NGN-uQCa5QduEG6q-CooCixYP663ceZNvAzefro

http://my-life-my-passion-my-choice.blogspot.com/2015/02/grafomotoryka.html
https://www.eprzedszkolaki.pl/karty-pracy/przyroda-wokol-nas

https://www.logopestka.pl/wychowanie-przedszkolne-online/
https://przedszkouczek.pl/?fbclid=IwAR2GCN1pA0iZu9IA9Qt6y02oI_6fMrGoO2teYoEtQog6tLprJN5DoWRAW4o

https://edukreatornia.wordpress.com

 

 

Opracowanie: Wychowawcy Grup

 

ARTYKUŁ DLA RODZICÓW:  

Inne w domu, inne w przedszkolu.

Dość często w czasie rozmów indywidualnych nauczyciela z rodzicami wychodzi na jaw, że dziecko zupełnie inaczej zachowuje się w domu a inaczej w grupie przedszkolnej. Rodzice  i nauczyciel mogą odnieść wtedy wrażenie, że rozmawiają o dwóch zupełnie innych osobach. Okazuje się bowiem, że dziecko ciche i spokojne w domu – w przedszkolu nie chce podporządkować się zasadom panującym w grupie. Bywa też odwrotnie; mama nie może się nadziwić, że jej dziecko słucha pani, grzecznie się bawi, chętnie pomaga pani i innym dzieciom, sprząta po sobie zabawki. W domu natomiast ma odmienne zdanie niż rodzice, rzadko ma ochotę na sprzątanie zabawek po skończonej zabawie.

 Co jest tego przyczyną?

Dlaczego dzieci są inne w domu, a inne w przedszkolu?

Najczęściej to różne zachowanie dzieci jest dla nas wskazówką, ostrzeżeniem. Nasze dziecko w ten sposób chce zwrócić nam uwagę na jakąś ważną rzecz. W takie sytuacji najważniejsza jest komunikacja – przedszkole – rodzic. Podczas  spokojnej rozmowy z pewnością uda się wyłapać problem.

 Pierwsze pytanie:

Od kiedy taka sytuacja ma miejsce?

Odpowiedź na to podstawowe pytanie może być kluczowe w rozwiązaniu problemu. Jakaś sytuacja w domu, wydarzenie w przedszkolu – to wszystko może nas naprowadzić na trop. Może pomóc nam rozwikłać tajemnicę dziwnego zachowania dziecka.

Przyczyny zachowań emocjonalnych dziecka 

Zaburzenia emocjonalne u dzieci możemy podzielić na dwie kategorie:

• Zaburzenia eksterna lizujące – dotyczą takich emocji, jak: gniew,  wrogość, złość, agresja. Te emocje skutkują zachowaniami „na zewnątrz’’ : np. kłamstwem lub kradzieżą.
• Zaburzenia interna lizujące – dotyczą takich emocji, jak: smutek, lęk, przygnębienie, Emocje te skutkują  zachowaniami „do wnętrza”, np. wycofywaniem się  z kontaktów, wyalienowaniem.

Aspołeczne zachowanie i zaburzenia emocjonalne nie są złą wolą malucha. Szybka interwencja zarówno nauczyciela jak i rodziców, powinny przynieść oczekiwane rezultaty  i zmianę w zachowaniu.

Musimy pamiętać o tym, że podstawową przyczyną zaburzeń emocjonalnych jest brak poczucia bezpieczeństwa i własnej wartości u dziecka. A oto inne przyczyny:

Głównymi przyczynami zachowań emocjonalnych u dzieci są:

• niekorzystne warunki bytowe;
• atmosfera w domu;
• atmosfera w przedszkolu;
• zachodzące zmiany (pojawienie się nowego członka rodziny)
• problemy z komunikacją;
• wadliwe metody wychowawcze;
• brak akceptacji;
• nadmierne wymagania;
• odrzucenie przez rówieśników.

Jak możemy pomóc? 

• starajmy się zrozumieć nasze dziecko;
• zawsze musimy traktować złe zachowanie dziecka jako wyraz jego problemów, a nie objaw złej woli;
• okazujmy dzieciom zainteresowanie problemami, nawet jeżeli wydają nam się błahe  i śmieszne. Kłótnia z kolegą z przedszkola dla nas jest czymś nieistotnym, ale dla naszego dziecka to największy życiowy problem;
• poświęcajmy dzieciom swój czas;
• pomagajmy swojemu dziecku odkryć jego talenty i zdolności;
• wspomagajmy dzieci w ich działaniach, aby nauczyły się dążyć do celu.

Niestety zaburzenia emocjonalne w wieku przedszkolnym stają się coraz bardziej powszechne. Dlatego zauważone zmiany w zachowaniu powinniśmy od razu konsultować wspólnie: rodzice i nauczyciele dzieci. I wspólne wypracować  plan działania. Plan, który ma pomóc dziecku w określeniu problemu, w wypowiedzeniu na głos tego, co naprawdę go “boli”.

Najważniejsza zasada to:

Rozmawiajmy. Rodzice z nauczycielami, nauczyciele z rodzicami i co najważniejsze wszyscy rozmawiajmy z dziećmi.

Opracowanie: mgr Edyta Bilska

 

UWAGA !!!

 

   Adresy powiatowych i wojewódzkich stacji sanitarno- epidemiologicznych:

•  http://wsse.waw.pl/kontakt/stacje-powiatowe
•  http://wsse.szczecin.pl/lista-stacji-wojewodzkich
• radom@psse.waw.pl, RADOM, ul. Okulickiego 9D, tel. 48 345 15 94

 

 

 

 

 

Zarządzenie nr 6/2020

Dyrektora Samorządowego Publicznego Przedszkola w Wolanowie

z dnia 02 marca 2020 r.

 

w sprawie wprowadzenia obowiązujących procedur bezpieczeństwa w związku                

z rozprzestrzenieniem się koronawirusa SARS – CoV – 2 oraz Wewnętrznej Procedury Bezpieczeństwa

 

Na podstawie:

• Informacji Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 27 lutego 2020 r.
• Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi
  (Dz. U. z 2019 r. poz. 1239, ze zm.)
• Wytycznych Ministerstwa Zdrowia i  Krajowego Konsultanta w dziedzinie chorób zakaźnych (dostępne na stronach: mz.gov.pl, gis.gov.pl, gov.pl/koronawirus), zarządzam, co następuje:

 

 

§ 1  Zobowiązuję wszystkich pracowników Samorządowego Publicznego Przedszkola w Wolanowie do zapoznania się z materiałami GIS – u na temat postepowania w związku  z potencjalnym ryzykiem zakażenia koronawirusem (załączniki do zarządzenia).

§ 2  Wprowadzam wewnętrzną Procedurę Bezpieczeństwa w związku z potencjalnym ryzykiem zakażenia koronawirusem (załącznik do zarządzenia).

§ 3 Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podjęcia.

………………………

Dyrektor Przedszkola

 

 

Wewnętrzna Procedura Bezpieczeństwa w związku z potencjalnym ryzykiem zakażenia koronawirusem

Samorządowe Publiczne Przedszkole w Wolanowie

 

1. W związku z potencjalnym ryzykiem zakażenia koronawirusem obowiązują następujące zasady:

Kuchnia, sprzątaczki i pomoce nauczycieli:

1. Odkażanie klamek na terenie budynku przez personel sprzątający co godzinę;
2. Odkażanie barierek na klatce schodowej po każdym posiłku;
3. Dodawanie środka dezynfekującego do mycia podłóg;
4. Mycie zabawek raz w tygodniu (dotyczy zabawek, które można umyć);
5. Odkażanie stolików – w miarę potrzeb;

Nauczyciele:

1. Mycie rąk mydłem antybakteryjnym co godzinę;
2. Przy opuszczaniu sal na posiłki, nauczyciele zobowiązani są do otwarcia okien  i wietrzenia sal;
3. Dzieciom apatycznym, z podejrzeniem choroby, uskarżającym się na ból należy w pierwszej kolejności zmierzyć temperaturę i niezwłocznie wezwać rodzica po odbiór.
4. Nauczyciele wykonają prawidłowy pokaz mycia rąk w swoich grupach.
5. Wszelkie podejrzane zachowania lub wygląd dzieci należy zgłaszać niezwłocznie rodzicom.

 

 

……………………….

Dyrektor Przedszkola

Zaproszenie_do_udzialu_w_konferencji_-_pismo_na_strone(1).pdf

 

 

Artykuł dla Rodziców:

Dziecko z katarem to też dziecko chore.

Katar  to jeden z najczęstszych  objawów  u dzieci. Charakteryzuje się wyciekaniem wydzieliny przez nos oraz spływaniem jej po tylnej ścianie gardła oraz blokadą nosa, któremu może towarzyszyć kichanie oraz swędzenie nosa. Wyróżniamy różne przyczyny kataru. Może to być m.in.:

1. Alergiczny nieżyt nosa: wywołany jest przez określony czynnik, na które dziecko ma uczulenie. Katar zwykle pojawia się w ciągu  kilka minut od kontaktu z czynnikiem na które dziecko ma alergię oraz może utrzymywać się kilka godzin. Zwykle będzie towarzyszyło mu kichanie i świąd, wysypka na skórze, łzawienie i swędzenie oczu. Wydzielina z nosa jest często wodnista i przezroczysta,w wyniku ciągłego pocierania nosa powstaje bruzda na nosie. W przebiegu alergicznego nieżytu nosa mogą wystąpić także łagodne krwawienia z nosa
2. Infekcyjny nieżyt nosa: najczęściej wywoływany przez wirusy ale może być wywoływany przez bakterie. Początkowo wydzielina jest wodnista i przezroczysta, jednak z czasem może stać się śluzowo- ropna (w późniejszej fazie wirusowego nieżytu nosa). Przedłużone utrzymywanie się takiej śluzowo-ropnej wydzieliny może wskazywać na przerost migdałka gardłowego, nawracające zapalenie migdałka gardłowego i/lub bakteryjne zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Dodatkowo infekcyjnemu nieżytowi nosa może towarzyszyć kaszel, ból gardła, ból głowy.
3. Nie alergiczny, nie infekcyjny nieżyt  nosa: występuje u dzieci u których nie stwierdzamy alergii na określone czynniki oraz infekcji, może się pojawić po wdychaniu substancji drażniących (np. dymu tytoniowego, spalin) lub po zastosowaniu niektórych leków (np. ibuprofenu) lub w przebiegu niektórych chorób (np. niedoczynność tarczycy)
4. Ciało obce w nosie: zwykle wydzielina o zmienionej  barwie i nieprzyjemnym zapachu wydobywa się z jednej dziurki

Leczenie przyczynowe kataru występuje tylko w przypadku alergicznego nieżytu  nosa (leki przeciwalergiczne oraz unikanie czynników alergicznych) i bakteryjnego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (antybiotyk) oraz ciała obcego w nosie. W innych przypadkach należy stosować leczenie łagodzące  przebieg kataru takie jak: oczyszczanie nosa z zalegającej wydzieliny poprzez dmuchanie nosa lub odsysanie, płukanie nosa roztworem soli fizjologicznej, leki donosowe które obkurczają obrzękniętą  śluzówkę nosa (należy jednak stosować je maksymalnie ok. 5 dni, bo potem mogą powodować nasilenie kataru), zapewnienie chłodniejszego powietrza w pokoju, preparaty aromatyczne, zawierające olejki eteryczne, zwłaszcza eukaliptusowe. Właściwe zachowania dziecka tj. dmuchanie nosa w chusteczki higieniczne, częste mycie rąk mydłem, kichanie w chusteczki ograniczy rozprzestrzenianie się kataru na inne dzieci. Niedocenianym elementem postępowania jest tzw. zdrowy tryb życia – właściwe odżywianie, aktywny tryb życia, bezpieczeństwo emocjonalne, czyste, bezpieczne środowisko oraz szczepienia przeciw chorobom zakaźnym. Szczególnie ważne jest unikanie ekspozycji na dym tytoniowy. Unikanie kontaktu z alergenem jest niestety trudne.

Nawet niewielki katar świadczy o tym, że dziecko jest osłabione, a jego organizm walczy z infekcją. Dobrze byłoby pozwolić mu odpocząć, nabrać sił, wyspać się, odpowiednio się nawodnić w domowym zaciszu. Lekki katar może utrzymywać się od jesieni do wiosny. Taki stan trzeba diagnozować. Konieczna jest znajomość własnego dziecka – rodzice szybko się „uczą’’ i wiedzą, kiedy katar jest tylko chwilową dolegliwością, a kiedy staje się wstępem do poważniejszej choroby. Dziecko kichające jest źródłem zakażenia. Niestety wirusy charakteryzują się bardzo wysoką zakaźnością i wystarczy dzień lub dwa, aby znaczna część grupy przedszkolnej została zainfekowana.

Jeśli nasz maluch wygląda „podejrzanie”, ma objawy, które mogą sugerować początek przeziębienia – zostawmy go w domu choć na jeden dzień, aby obserwować, jak infekcja się rozwinie. Pamiętajmy, że pierwsze dni infekcji wiążą się z większą zakaźnością, czyli możliwością zarażenia pozostałych  przedszkolaków. Inni rodzice będą nam wdzięczni, jeśli uchronimy ich dzieci przed zakażeniem. Pamiętajmy o tym, że wysyłając nasze chore dziecko do przedszkola, bierzemy odpowiedzialność za zarażenie innych przedszkolaków.

Bibliografia:

https://www.mp.pl/otolaryngologia/zalecenia/98253,postepowanie-w-niezycie-nosa-u-dzieci-i-mlodziezy-stanowisko-eaaci,1

https://www.mp.pl/pacjent/choroby-zakazne/wywiady/197503,katar-nasz-powszechny

https://www.mp.pl/pacjent/otolaryngologia/choroby/choroby-nosa-i-zatok/105992,niezyt-nosa

 

Opracowała : mgr Edyta Bilska

 

 

Codzienny strój przedszkolaka – 7 skutecznych zasad:

 

Niebanalny design i wygoda w przedszkolu czy tak się da? Oczywiście tylko musimy pamiętać      o kilku ważnych zasadach. Dziecko każdego dnia poznaje świat, biega, maluje, obserwuje przyrodę. Jednego dnia w przedszkolu robi szereg różnych rzeczy kształcąc tym samym swoją osobowość.

Priorytetem jest wygoda, strój nie może krępować ruchów ponieważ dziecko codziennie uczestniczy w różnorodnych aktywnościach przedszkolnych : zabawach zorganizowanych przez nauczyciela, zabawach swobodnych, ruchowych, zajęciach plastycznych, spacerach.  Bardzo ważnym aspektem o którym bardzo często my rodzice zapominamy jest samoobsługa przy korzystaniu z toalety czy przy wyjściu na podwórko. Nie narażajmy dziecka na niepotrzebny stres związany z niedostosowanym do jego umiejętności  ubraniem (np. guziki, zamki, szelki) .

Ostatnią  rzeczą o jakiej dziecko powinno wtedy myśleć to strój.
Nasz maluch musi się po prostu dobrze czuć  w swoim ubranku.

 

Pamiętajmy o kilku ważnych zasadach:

• Ubranka powinny być delikatne, najlepiej z bawełny, oddychające.
• Strój nie może ograniczać ruchów dziecka.
•  Kolory nie powinny być za bardzo jaskrawe, aby zbytnio nie pobudzały przedszkolaka.
• Maluch nie może się obawiać, że przez nieuwagę pobrudzi ubranie (przygotujmy dodatkowe rzeczy na zmianę, aby dziecko swobodnie mogło się przebrać).
•  Ubierajmy dziecko tak, aby w każdej sytuacji czuło się komfortowo.
•  Dostosowujmy strój do panujących warunków atmosferycznych.
•  Ubranie dla przedszkolaka powinno być przede wszystkim wygodne i dostosowane do zajęć edukacyjnych w jakich uczestniczy dziecko.

 

Przedszkole to miejsce, w których dziecko spędza dużo czasu, musi się tam czuć przede wszystkim bezpiecznie.  Odpowiedni strój przedszkolaka jest  jednym z elementów, który ma wpływ na prawidłowe funkcjonowanie naszego dziecka w przedszkolnej rzeczywistości.

 

 

 

 

 

UPOWAZNIENIE_DO_ODBIORU_DZIECKA_Z_PRZEDSZKOLA.pdf - Druk do pobrania

 

Zachęcamy do zapoznania się z reportażem o Gminie Wolanów
i naszym przedszkolu.

https://www.youtube.com/watch?v=YTu70PIQczE&feature=youtu.be

 

Mazowiecki Informator dla Rodziców i Opiekunów Dziecka z Niepełnosprawnością

http://www.kuratorium.waw.pl/ftp/Mazowiecki_Informator_dla_Rodzicow_i_Opiekunow_Dziecka_z_Niepelnosprawnoscia__1_.pdf

 

 

RODZICU!!!

 POZNAJ ZASADY BEZPIECZEŃSTWA

 W DOMU, W DRODZE DO PRZEDSZKOLA I PODCZAS ZABAW …

Współczesne przedszkole nie tylko przekazuje wiedzę, ale także kształtuje osobowość dziecka w taki sposób, aby mógł on przewidywać skutki własnego postępowania, unikał nadmiernego ryzyka i był odpowiedzialny za podejmowane działania.

Bezpieczeństwo wiąże się  z edukacją i wychowaniem dzieci,  umożliwia poznanie  zagrożeń, skutków i sposobów radzenia w sytuacjach trudnych. Celem edukacji dla bezpieczeństwa jest, takie przygotowanie młodego człowieka, aby potrafił rozpoznawać symptomy zagrożeń, zapobiegał ich powstawaniu, a przypadku ich wystąpienia – umiał zachować podstawowe standardy bezpieczeństwa.

Własny Dobry przykład – to najważniejsza rzecz, jaką możesz dać swemu dziecku!!!

• Staraj się własnym zachowaniem wyrabiać u dzieci bezpieczne nawyki!
• Zadbaj o bezpieczeństwo Twojego dziecka! Jego łatwowierność może być przyczyną wielu tragedii. A przecież na dorosłych spoczywa obowiązek chronienia dzieci – przewidywania zagrożeń i przeciwdziałania im.

 

ZŁOTE ZASADY BEZPIECZEŃSTWA W DOMU,

 W DRODZE DO PRZEDSZKOLA I PODCZAS ZABAWY:

• Bądź dla swojego dziecka wzorem prawidłowego zachowania – zawsze i w każdej sytuacji.
• Uczyń wszystko, aby zabawy dziecka były bezpieczne. Ucz dziecko rozwagi i sam bądź przewidujący.
• Zapewnij dziecku bezpieczne miejsce do zabawy.
• Ostrzegaj dziecko przed osobami nieznajomymi
• Pomagaj dziecku zapamiętać poznane przepisy ruchu drogowego i konsekwentnie egzekwuj ich przestrzeganie.
• Zadbaj o właściwe ubranie dziecka ( stroje z elementami odblaskowymi, kask ochronny dla rowerzysty).
• Wyposaż rower dziecka w: światło białe lub żółte z przodu, czerwone z tyłu, sprawnie działające hamulce i dzwonek ostrzegawczy. Wskazane są także odblaski na pedałach i bocznych stronach roweru
• Traktuj swoje dziecko poważnie, nie bagatelizuj jego problemów. Codziennie znajdź czas na rozmowę z nim.

 

Pamiętaj!!!    Szczęśliwe dziecko to dziecko bezpieczne!!!

Opracowała:

mgr Irena Wasiak

mgr Sylwia Golińska

 

 

     Dobre rady dla rodziców

Jak utrwalić prawidłową wymowę w domu?

1. Kontakt z logopedą

Pierwszym i obowiązkowym punktem każdej terapii logopedycznej jest wizyta i konsultacje logopedyczne. To logopeda po badaniu powinien zdiagnozować dziecko i wskazać nam, jaki rodzaj ćwiczeń powinniśmy kontynuować w domu. Stały kontakt z logopedą pozwoli na bieżąco kontrolować rozwój i postępy dziecka.

2. Nauka poprzez zabawę

Wybierz dla dziecka najbardziej atrakcyjną formę ćwiczeń. Możesz użyć przygotowanych wraz z nim materiałów, kupić gotowe gry lub książeczki do wypełniania albo skorzystać  z gier online. Dobrym sposobem jest różnicowanie ćwiczeń, tak aby pobudzać ciekawość dziecka, a co za tym idzie jego chęć do nauki.

3. Motywacja

Ponoć najtrudniej zmotywować do ćwiczeń nie dzieci, ale rodziców. Postaraj się zaplanować określoną ilość czasu w tygodniu, który poświęcicie wraz z dzieckiem na ćwiczenia. Jeśli motywacja maleje, warto poszukać nowych materiałów lub więcej czasu poświęcić na ich przygotowanie. Samodzielnie wymyślone zabawy na pewno pomogą rozbudzić motywację.

4. Wykorzystaj każdą okazję do ćwiczeń

Wprawdzie dobrze jest zapewnić optymalne warunki do nauki, ale czasem sytuacja sama prosi się o wykorzystanie. Pozwól dziecku w ramach ćwiczeń oblizać talerz, na zakupach pobawcie się w szukanie nazw produktów zawierających ćwiczoną głoskę, podczas spaceru dmuchajcie razem dmuchawce, a w kąpieli bańki mydlane.

5. Dobry przykład

Ćwicz razem z dzieckiem. Robienie głupich minek  przed lustrem nie tylko pomoże ćwiczyć buzię, ale doskonale wzmocni Waszą więź . Postaraj się mówić wyraźnie, to dzięki Twojej prawidłowej wymowie terapia może być o wiele bardziej efektywna.

6. Nagrody

Każdy lubi być nagradzany za swoją pracę. Nawet najmniejszy sukces nagródź pochwałą. Możecie stworzyć plan, w którym po każdych zajęciach uzupełnicie jedno okienko. Komplet zapełnionych okienek pozwoli dziecku np. zadecydować jak spędzicie sobotnie popołudnie.

7. Cierpliwość

Pamiętaj, że na rezultaty  trzeba zapracować. Czasem mija sporo czasu, zanim pojawią się pierwsze efekty. Nie zniechęcaj się. Wasza praca na pewno zaowocuje.

 

Aby ułatwić dziecku lepszy start:

• zachęcaj dziecko do mówienia (dużo pytaj, czekaj na odpowiedzi) czytaj bajeczki
• spróbuj zostawić dziecko na krótki czas np. z sąsiadką
• wymagaj chwilowej samodzielnej zabawy
• dawaj możliwość twórczego działania (rysowanie, lepienie, malowanie)
• zachęcaj do samodzielnego ubierania się, jedzenia, załatwiania potrzeb fizjologicznych
• mów ciepło o przedszkolu
• odwiedzaj przedszkolny plac zabaw

 

W pierwszych dniach pobytu dziecka w przedszkolu:

• nie przeciągaj pożegnania w szatni;
• pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj je i wyjdź nie zabieraj dziecka do domu kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to raz, będzie wiedziało że łzami można wymusić wszystko
• nie obiecuj: jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz; kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz mu dać maleńki prezencik, ale nie może być to forma przekupywania
• nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało, co wydarzyło się w przedszkolu; to powoduje niepotrzebny stres
• jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, aby przez kilka dni do przedszkola odprowadzał je tato; rozstania z tatą są mniej bolesne
• żegnaj i witaj swoje dziecko zawsze z uśmiechem

 

Opracowała: mgr Irena Wasiak